قدمگاه صبح

قدمگاه صبح ...

حالم خوبه..بعدا میام می نویسم... قدمگاه صبح ...

این نوشته برای حدود یک هفته ی پیش هست. چون در طول هفته حسابی مشغول بودم نشد چیزی بنویسمهمون طور که می دونید تعدادی پتیشن که شامل در خواست های متنوعی از دولت های خارجی بود تو فضای مجازی پخش شده بود تا از همه ابرانی ها در موردش امضا گرفته بشه. خب طبیعتا پشت این قضیه بچه های خارج نشین بودن که با ساز و کار این مدل درخواست ها بیشتر آشنا هستند. بکی از درخواست ها که بسیار هم مورد توجه بود اخراج سفیر ایران از آلمان (به طور کلی کشورهای گروه هفت) و اخراج وابستگان به جمهوری اسلامی بود. هدف مورد نظر هم منزوی کردن جمهوری اسلامی به هر نحو ممکن! گرچه این پتشن امضاهای زیادی دریافت کرد ولی من آن را امضا نکردم. و می خواهم کمی در مورد آن بنویسم.نمی دانم کسانی که این جور درخواست ها را مطرح می کنند آیا به تبعات اولیه آن اصلا فکر می کنند؟ اخراج یک سفیر اگر به معنای قطع کامل روابط دیپلماتیک با آن کشور نباشد، لا اقل این ارتباطات را به حداقل میزان ممکن کاهش خواهد داد. این یعنی متاثر شدن همه چیز، همه ی روابط تجاری، سیاسی، رفت و آمد ها و هر چیز دیگری که بین دو کشور باشد. من هر چه فکر کردم دیدم از این رهگذر بیشترین آسیب به مردم عادی، چه آنها که در داخل کشور هستند چه آنها که هر کجا خارج از ایرن زندگی می کنند، می رسد. الویت من برای هر تصمیمی توده ی متوسط مردم هستند. قطع کردن روابط تجاری و دیپلماسی ناخودآگاه بر روی بازار ایران و احتمالا ابعاد دیگر زندگی مردم تاثیر خواهد گذاشت. اگر کسی برنامه ی مهاجرت داشته باشد وسط زمین و هوا معلق خواهد شد. برای گرفتن ویزای مثلا آلمان لابد باید راهی کشور های همسایه شوند. تازه اگر برای ویزا دادن هزار اما اگر تازه نگذارند (چیزی شبیه ویزای آمریکا) برای کسانی هم که خارج نشین قدمگاه صبح ...